Ένας χρόνος χωρίς τον ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗ
H μαρτυρία του Σωτήρη Χαμακιώτη σε τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού «ACTION 24»
Στις 6 Μαρτίου 2014 προβλήθηκε στο τηλεοπτικό κανάλι «ACTION 24» εκπομπή με θέμα «Η επόμενη μέρα» και παρουσιαστή τον κ. Σεραφείμ Κοτρώτσο. Η εκπομπή πραγματευόταν τις γερμανικές αποζημιώσεις. Μεταξύ των προσκεκλημένων ήταν και οι συμπατριώτες μας Σωτήρης Χαμακιώτης, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Καλαβρυτινών Αθήνας και ο κ. Γιώργος Κοσμάς, Επίτιμος Πρόεδρος της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης.
Ο Σ. Χαμακιώτης συγκλόνισε όλο το πάνελ της εκπομπής, όλους τους τηλεθεατές και όλους τους Έλληνες με τη μαρτυρία του για όλα όσα εκτυλίχθησαν στα Καλάβρυτα στις 13.12.1943 κατά το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, με αναφορές που μόνο οργή και αγανάκτηση δημιουργούν στο αίσθημα του κάθε ανθρώπου, είτε είναι Έλληνας είτε όχι, ακόμα και του πιο «αλύγιστου», για την ανελέητη βαρβαρότητα και την κτηνωδία των Γερμανών.
Μεταξύ άλλων, είπε:
«το πρώτο πράγμα που έχει αξία είναι η ίδια η ζωή. Η ζωή δεν πληρώνεται με τίποτα. Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη σφαγή των Καλαβρύτων, που ήταν το μεγαλύτερο ομαδικό έγκλημα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Μέσα σε λίγες μόνον ώρες, όλο ο ανδρικός πληθυσμός των Καλαβρύτων, άμαχος και μάχιμος, από 12 ετών μέχρι και 80 ετών, οδηγήθηκε από τους Γερμανούς σαν πρόβατα επί σφαγή στον Λόφο του Καπή κα εκτελέστηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Τους κλωτσούσαν οι Γερμανοί στο σφαγείο αυτό για να βεβαιωθούν ότι είχαν όλοι πεθάνει και αν κάποιος αντιδρούσε στις κλωτσιές και ήταν ακόμα ζωντανός, τον αποτελείωναν. Μόνο 13 τραυματισμένα άτομα κατάφεραν να σωθούν από αυτή την κτηνωδία, και αυτό ήταν καθαρά και μόνο θέμα τύχης, αφού βρίσκονταν κάτω από τα άπειρα στοιβαγμένα πτώματα και έτσι γλίτωσαν από τη χαριστική βολή. Αυτοί που σώθηκαν μετέφεραν την ανατριχιαστική και συγκλονιστική μαρτυρία ενός αγοριού ηλικίας 15 ετών, που όταν ξεκίνησαν να πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί από τους Γερμανούς, άρχισε πανικοβλημένο να τρέχει για να σωθεί φωνάζοντας στους Γερμανούς «εγώ δεν έχω κάνει τίποτα. Είμαι μαθητής. Μη με σκοτώσετε», αλλά δυστυχώς βρήκε και αυτό τραγικό θάνατο. Η κτηνωδία των Γερμανών φαίνεται και από το ότι αποκεφάλισαν με τσεκούρι τον Ιερέα των Καλαβρύτων. Μετά τη μαζική αυτή δολοφονία και το μαρτύριο όλων των αγοριών και των ανδρών, άρχισε το μαρτύριο των μανάδων των αγοριών και των συζύγων, των τέκνων και των αδερφών των ανδρών. Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Καλαβρύτων, μεταξύ αυτών και ο Σωτήρης, ήταν κλεισμένοι σε αυτό από τους Γερμανούς, ως όμηροι. Οι Γερμανοί είχαν πει στους άνδρες που σφαγίασαν πως αν αντιδρούσαν, τότε θα έκαιγαν ζωντανούς τους μαθητές μέσα στο σχολείο. Οι γενναίοι Καλαβρυτινοί άνδρες δεν αντέδρασαν για να σωθούν τα μικρά παιδιά και έτσι γλίτωσαν από τα χέρια των Γερμανών οι μικροί μαθητές. Όταν μετά τη σφαγή άφησαν τους μαθητές να βγούν από το σχολείο, ακούστηκε μία κραυγή «Που είναι οι άντρες;» και ξαφινκά στο ερώτημα αυτό απάντησε μια ηλικιωμένη, η οποία με σπαρακτική φωνή είπε «γυναίκες κουρούνες (ήτοι μαύρα πουλιά) τους άντρες του σκότωσαν στη λάκα του Καπή»!! Παιδιά και γυναίκες, αναμαλλιασμένες και συνοφρυωμένες έτρεχαν στο δύσβατο αυτό μονοπάτι, πέφτοντας πάνω σε αγκάθια και σε πέτρες και όταν έφτασαν στο σημείο της σφαγής αντίκρισαν το αποτρόπαιο θέαμα μιας τεράστιας έκτασης καλυμμένης με πτώματα. Αλλόφρονες προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν τους αγαπημένους τους. Όμως αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί τα θύματα είχαν παραμορφωθεί από τους βάρβαρους πυροβολισμούς. Αφού κατάφεραν με μύριους τρόπους να αναγνωρίσουν τους ανθρώπους τους, τότε άρχισε το άλλο βασανιστικό και τραγικό έργο, της μεταφοράς των πτωμάτων στο νεκροταφείο προκειμένου να ταφούν. Οι γυναίκες σκέπασαν τα θύματα με κουβέρτες, με όση δύναμη τους είχε απομείνει, δεδομένου ότι ήταν ξεθεωμένες, ταλαιπωρημένες και αδύνατες. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τη θηριωδία αυτή.
Το έτος 2000 που επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα ο τότε Γερμανός Πρόεδρος Γιοχάνες Ράου, επί Προεδρίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου, ήμουν και εγώ εκεί. Ο κ. Ράου, αφού μετέβη στον χώρο του Μνημείου της σφαγής των Καλαβρυτινών, εξέφρασε μεν τη βαθιά του θλίψη για τις θηριωδίες που έκαναν τότε οι Γερμανοί, όμως είναι ντροπή του που δεν εξέφρασε ούτε μία συγνώμη προς τις οικογένειες των θυμάτων. Έχω την αίσθηση ότι οι Έλληνες πληρώνουν την αντίστασή τους. Όταν βλέπω τους Γερμανούς πολιτικούς και μη, να μιλούν μ΄ αυτό τον απαξιωτικό τρόπο για μία χώρα που ρήμαξαν κυριολεκτικά, αισθάνομαι γερή αγανάκτηση! Έχω μία ιδέα, που δυστυχώς δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ. Έπρεπε στον Γερμανικό λαό που κατέστρεψε ολόκληρη ήπειρο, να επιβληθεί ένας φόρος 1% που να έχει τίτλο «φόρος για τα εγκλήματα υπέρ θυμάτων και τα εγκλήματα που έκαναν οι πατεράδες, οι παππούδες και τα αδέρφια μας (opfer steuer)»…»
Related Stories
