ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΖΟΥΜΗΣ : ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ – ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΠΕΤΑΞΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Όλοι όσοι γράφουν δυο λόγια οριστικού αποχαιρετισμού για έναν αχώριστο φίλο τους, νοιώθουν πολύ άβολα, αμήχανα, πελαγωμένοι. Έτσι νοιώθω και εγώ, αυτή την στιγμή, αλλά πιστεύω ότι το ίδιο θα νοιώθω και σε όλη μου την ζωή, για τον χαμό του Γιώργου Ζουμή.
Όμως, οι ανάλογοι χαιρετισμοί είναι στοιχείο της κουλτούρας μας, είναι μια ηθική υποχρέωση των φίλων και μια υπόμνηση ότι στον μικρό μας τόπο, στον πολύ κοντινό μας περίγυρο, πέρασαν, έζησαν δίπλα μας, δημιούργησαν και ομόρφυναν το πέρασμά μας από την ζωή, άνθρωποι με μεγάλη αξία, με πολύ αγαπητή προσωπικότητα, και με μια διαρκή συμμετοχή σε αμοιβαία ισχυρή φιλία από τα νηπιακά μας χρόνια μέχρι την ώρα του ύστατου αποχαιρετισμού. Ο Γιώργος, ήταν συμμαθητής, κουμπάρος και «κολλητός» του αδελφού μου Τάκη.
Τα Καλάβρυτα, μετά την εκτέλεση του συνόλου του ανδρικού τους πληθυσμού και την ολοκληρωτική τους καταστροφή, ξαναστήθηκαν, στον ίδιο ιστορικό τόπο, κυρίαρχα χάρις στην θέληση των ίδιων των εναπομεινάντων Καλαβρυτινών, χωρίς ποτέ να ξεχνάνε την ιερή μνήμη των εκτελεσθέντων συμπολιτών τους. Θέλησαν να ξαναδημιουργήσουν, με όρους αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, μια καινούργια ζωή στην παλιά τους πόλη.
Όλοι οι Καλαβρυτινοί συνέβαλαν στο στόχο του ξαναχτισίματος της πόλης μας, κάποιες όμως οικογένειες, εκ των πραγμάτων, είχαν την θέση ταγού και καθοδηγητή στην όλη προσπάθεια. Μιά από αυτές τις οικογένειες, λόγω του κύρους της και των πολύ καλών ανθρώπινων στοιχείων τους, ήταν και οικογένεια του συμβολαιογράφου Αν. Γ. Ζουμή, ένός καλοσυνάτου και, στα μάτια τα δικά μου, σοφού και ολοκληρωμένου ανθρώπου , που μαζί με μια σπουδαία σύζυγο, την πάντα εξωστρεφή και φιλάλληλη, την μακαρίτισσα κυρά Παναγούλα, έφτιαξαν μια πολύ ωραία οικογένεια.
Σε μιά λοιπόν αξιόλογη και πολύ δεμένη οικογένεια μεγάλωσαν και έζησαν τα δυο παιδιά, μακαρίτες δικηγόροι και οι δύο πλέον, ο Γιώργος και ο μικρότερος Γρηγόρης.
Ο Γιώργος κατ’ αρχήν σπούδασε στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή, όπου, εκτός των άλλων, φοιτητής ων, σχετίστηκε προσωπικά τόσο με τον καθηγητή της Ιστορίας Εμμ. Πρωτοψάλτη, όσο και με τον καθηγητή της Λογιστικής Δ. Καφούση. Η πνευματική του ωφέλεια από τις δύο αυτές σχέσεις ήταν μεγάλη.
Μετά το πτυχίο της Παντείου παρακολούθησε τον τελευταίο χρόνο της Νομικής Αθηνών και αφού πήρε και από εκεί το πτυχίο του, έγινε δικηγόρος Αθηνών, μέχρι και την συνταξιοδότησή του πριν λίγα χρόνια. Σαν δικηγόρος, δούλεψε με όλες τις μορφές της μαχόμενης δικηγορίας και διατήρησε και το καλό όνομα του δικηγορικού γραφείου του θείου του Θανάση Ζουμή, που ήταν ένα από τα καλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας πάνω σε θέματα ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Δυστυχώς, η περίοδος της σύνταξής του δεν ήταν μια ευτυχής και ξεκούραστη περίοδος για τον Γιώργο. Επί αρκετό χρόνο ταλαιπωρήθηκε με κάποιες επιθετικές μορφές καρκίνου, που έδειχνε ότι τον ξεπέρασε αλλά τελικά τον άφησαν πολύ αποδυναμωμένο . Έτσι, παρά το γεγονός ότι έγκαιρα είχε ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του για Covid 19, εν τούτοις, η δημιουργία επαρκών αντισωμάτων δεν είχε, όπως φαίνεται, δημιουργηθεί στον οργανισμό του, και έφυγε μετά από μόλυνση από τον σχετικό ιό.
Αφήνει πίσω του την σύζυγό του Αγγελική , την κόρη του Νάνσυ, τον γιο του Ανδρέα και την χαριτωμένη εγγονούλα του, κόρη της Νάνσυ.
Καλό παράδεισο φίλε Γιώργο. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ γιατί ούτε το θέλουμε ούτε και το μπορούμε.
Δ.Ι. Χριστοδούλου
